બુધવાર, 9 માર્ચ, 2011

History of KACHCHH

The history of Kutch is very old. Traces of the Indus valley civilization (3000 to 1500 B.C.) have been discovered at Dholavira – Kutch. When Alexandra the Great reached these parts in 325 BC Rann was not an arm of the sea. The eastern branch of the Indus emptied itself into the Rann which made it into a fresh water lake.

The Mauryan empire broke of the Gujrat Kutch and Sindh passed under the

rules of Greeks from Bactria in 140-120 BC. Bactrian rule over Gujrat, Kathiawad and Kutch was ended by Sakas in the 1^st Century and ruled upto the 3^rd century. After that Samudragupta attacked the Sakas and ended their rule.

At the end of the sixth century, the great conqueror king Sahiras of Sindu found Kutch and easy conquest. A Chinese traveller’s evidence shows that Buddhism was in fact declining and Jainism was gaining ground in
Kathiawad and Sindh.

At the end of the seventh century the Arabs conquered Sindh.Samma Rajputs of the hindu clan settled in Kutch. Some of the chiefs also settled in Sindh and were allowed by the Arabs to be independent rulers there. In the early ninth century the chief of that clan was Lakho Ghuraro, who had two wives.

After the death of Lakho Ghuraro his eldest son Unnad succeeded, but Unnad’s step brother Mod and Manai plotted against him and killed him. Later on Mod and Manai conspired to kill their uncle Vagam Chavda and declared themselves the kings of the area. That time Patgadh was under the rule of seven brothers of the Sandh tribe "Seven Sandhs", who threatened to avenge the murder of Vagam. Later on Mod and Manai killed the seven sandhs and became the masters of the city and of its dependant territories.

At that time Dharan Vaghela was a ruler of these areas. Mod made friendship with him and he got his son Sad married to Dharan’s sister. Mod and Manai’s death in the ninth century weakened Sad’s position. Dharan killed Sad and wanted to kill Ful, Sad’s six month old son, but he was saved.

When Ful grew up he challenged his maternal grand father Dharan Vaghela to combat. Dharan Vaghela by now an elderly man preferred to make peace by giving one of his daughters to Ful in marriage. But Ful never forgot that Dharan had murdered his father.

After a few years, Ful killed Dharan. Hearing this, Ful’s wife committed suicide. She was then pregnant and her unborn infant was brought out alive from her dead body. He was named Ghao (born of the wound). After this incident Ful changed his capital to Angorgadh, near Habai. He married his second wife Sonal from the Rabari tribe who gave birth to a son Lakho in 920 A.D.

Lakho Fulani was a powerful king. He was very famous in Kutch and Gujrat. He shifted his capital to Kera and built a fort. He died fighting on his friend Grahripu’s side at Atkot near Rajkot.

After Lakho Fulani’s death his nephew Jam Punvaro succeeded to the throne without opposition. He built a fort called Padhargadh near Nakhatrana. However he was so cruel that the people hated him. Punvaro was killed by the Jakhs. After Punvaro’s death the Solankis and Chavdas ruled over Kutch.

In the middle of the 12^th century a Samma prince named Lakho decided to seek his fortune in the Rann of Kutch. This Lakho had been adopted by a childless Samma chief named Jadeja. Lakho arrived in Kutch in 1147 with his twin brother Lakhiar. By then the Chavda power had decayed and they built themselves a new capital Lakhiarwara, about 20 miles from the ruins of Padhargadh.

After Lakho’s death Rato Raydhan came to the throne. Some Jat tribesmen who had come to Kutch before Lakho Lakhiar gave him trouble. With support of the saint Garibnath Rato Raydhan successfully subdued the Jats and made gifts of the Land of the Dhinodhar monastery to Garibnath.

After the death of Raydhan in 1215 his territories were divided between his four sons. Deda, the eldest one was given Kanthkot, Odha the second son remained ruling Lakhiarwara, Gajan was given Bara and the fourth one Hothi was given twelve villages near Punadi.

In 1510 Rao Khengarji I descended from the old line of Odha assumed power with the full approval of the Ahmedabad Sultan and took on the title of "Rao". For the next 438 years Kutch was ruled by the Jadeja dynasty till its merger with the Indian Union in 1948.

History of kachchh

History of oswal caste and it's migration in kutch

The name oswal is derived from oayaspur or osnagarThis was developed by the son of king bheem of ujjainfrom parmaar generation,mori branch in the seventh century.As this city was in ujjain it was named oayaspur or osnagar.
As time passed oswad city comprised of only paarkar ,sodha of uparkot, bhatti's of jesalmer and rathod of jodhpur.The main goddess worshipped by the people of this city is osiyadevi because she is the kuldevi of the king and shatriyas af osnagar.
After lord Mahavir in the vikram sawant 723 oogotan suriji gave his brilliant &capable students suripad in the maarwad region at bhinnamal nagar near vad village in the south direction under a vad tree,hence they were called vadgutchh.among these 84 suris, every suri got a particular gutch name which was named by the village they entered first while migrating.In this way vadgutchh branch has 84 gutch.
Bhinnamal nagar had seen a lot of ups and downs.According to the old scripts,in the year 1111 "Bodimugal",a muslim King had looted this nagar &destroyed it.
In the year 772 in the Shankeshwar gutch Acharya Udayprabhusuriji in Bhinnamal nagar addresed shrimali Brahman caste's 62 naqgar seth& pragvaah brahman caste's 8 seth.Hence Prabhanandsuriji student of Udayprabhusurijiwho addresed 70 villages acquired Suripad & his family was recognised as Nanakgutchh.(from the name Nanakpur).
In the nanakgutchh in the year 1133 Jaysinghsuriji gave Aacharyapad to Vijaychandra Upadhyay and alloted the name Aryarakshitsuriji and in this manner Aanchalgutchh was established.
In the Vallabhigutch in the year 1309 inthe 15th paat Aacharya Sinhprabhusuriji became the Aacharya of Aanchalgutchh. As a result Vallabhigutchh branch was over and that gutch's family was included in Aanchalgutchh(Vidhipakshgutchh).
After veerprabhu, 52 years later ,Ratnaprabhusuriji became Aacharya in Parasnathji's 6th paat in the upkesh gutchh. In the year 1222 he travelled in Marwaad where he addressed a lot shatriyas thereby creating anaffection for Jain religion.After that he came to Osnagar(osiya village). In this village he gathered whole Marwaad, Sindh, south Punjab, Mewad, Parkar region's Jain shatriyas.In these shatriyas among branches of parmaar,chauhan,solanki,etc 18 kuls were present from 36 rajkuls.From these Thakore,Sawant, Sardar, Patavat,etc, Thakur, Rav, Raval,Ravat designations were possessed.
Suriji gathered all these shatriyas and decided some common clauses.In these clauses various Aachar, Vyavhaar,traditions& cultures were included.The clause included all the programmes related to religion & of public interest.
In this manner the whole group of shatriyas was given the name as Oswad derived from the oswad region which was later named as "Oswal".
In this manner established oswal samaj's leaders established "'Mahajan-sangh's" in their own regions.Each sangh was recognised as "Oswal Mahajan Sangh".As new shatriyas came Oswal caste's population started increasing.

History of kachchh

The Legislative Council and Kutch.The Legislative Council and Kutch.

In India’s Council, late Bhavanjibhai Arjan Khimji represented Kutch. Inspite of this an economic professor Shri K T Shah represented Mumbai in the Council. Professor K T Shah before independance helped Jawaharlal Nehru. Late K T Shah of Bhomka in Mandvi and revolutionery late Shyamji Krishnavarma have received recognition not only in India but abroad also. When this temporary council was made into a parliament, late Gulabshankar Amrutlal Dholakia was elected to the Lok Sabha on the recommendation of the Chief Commissioner. Shri Premji Bhavanji Thakkar was elected to the Council of States. In 1952 there were two seats for Kutch in the Lok Sabha. Later on the same was reduced to one and till today it is the same. To represent Kutch in the Rajya Sabha the credit goes to late Lavji Lakhamshi Thakkar, late Dr Mahipatrai Moolshankar Mehta and Shri Kishorbhai Mehta of the Congress. From the independants late Dr Biharilal Naranji Antani and of the B J P Shri Anantbhai Dave.
Before the start of Panchayat Rajya in Kutch, the District Local Board first chief Shri Hirjibhai Kotak was the head. Late shri Kantiprasad Chandrashankar Antani became the first chief of Kutch District Panchayat. After that late Moolshankarbhai Kunvarji Gaur, Shri Jethmalbhai Vishanji Madaiyar, Shri Shivdasbhai Govind Patel, Shri Veljibhai Bijal Humble enjoyed the post. Today Shri Gopalbhai Dhuva is the present chief.
In 1965 Kutch bore the brunt of Pakistani Attack. In 1971 also the borders of Kutch were rocked by the same enemy. The Pakistani demand of Chhadbet resulted in giving away a part of Kutch due to the Hague Court. After all the turmoils and turbulences Kutch today relives as the princess of the 21 st century

History of oswal caste and it's migration in kutch

RULERS OF KUTCH


Maharao Lakhapatji 1752-1761	Maharao Godji -II 1761-1779	Maharao Raydhanji-II 1779-1814

Maharao Bharmalji-II 1814-1819	Maharao Deshalji -II 1819-1860	Maharao Pragmalji-II 1860-1875

Maharao Khengarji-lll 1876-1942	Maharao Vijayrajji 1942-1948
18 Maharao Madansinhji March '48- June'48

In the time of Rao Raydhanji I, the districts of Ahmedabad had sent Muazim Beg a sardar to Jehangir for reversal of tax collection. And after the mediation of Peer Shah Murad this became possible. This matter is significant in political circles. Muslim influence was at its peak in the time of Rao Raydhan II. But one must agree that in the ruling history of Kutch right from Mughal emperors to Muslim peers, sultans, Fakirs, Auliyas, and Senapatis have played an important role. Ignoring a few setbacks Kutch communal harmony and unity has prevailed.

As it is there is disintegration among the Sammas and the Lakhiar viaras have tried to set their foot. During the rule of Rao shri Pragmalji I i.e. 1667 to 1715 he gifted many parts of the land to his kith and kin and landlords and in this way a new part was played by them against the established landlords of the land. This problem had to be solved by the Britishers and then by the Kutch government and then by the Gujrat State government.

Pragmalji I defeated Morbi’s Kayaji and befriended Navanagar’s Jam and the Jadejas of Kutch and in return the fort of Badamba was given to him and thus he became a powerful ruler of Kutch and he became Maha Rao.

Rao shri Lakhpatji : During Godji state rule to amend his father’s mistakes and in the process he got back from Haloji the districts of Mundra, Anjar, Chovisi and Kanthi. In Kothara in Abdasa, Nagrecha and Kotdi villages he helped in agriculture there.

In this time the agricultural progress of the Kutchi people happened. Despite this the collection of the rulers was meager. This meager income was from the villages of Miyanipat, the growth of Tuna port and Rapar’s Ravri land. As stated earlier, the ruler of Kutch compared to his counterparts in our own land and abroad was even in the humble circumstances was ahead of his brethren. He never had an organized army. His only strength came from his close brethren, relatives and elders of the community. Nobody had the strength to replace the throne of Bhuj. The ruler was a big brother to the brethren of Kutch. Rao shri Deshalji and his dewan Devkaran with their mediocre power and the support of their brethren defeated Kesarkhan and Sher Bulandkhan the muslim extremists. Also they defeated the evil designs of Sindh’s Nagarparkar. Deshalji I preached ‘Deshra Parmeshwara’ and inspired his people by this love and religion. For example Rao Lakhpatji among the rulers of Kutch with his support of his brethren and landlords improved his status and moralized them. Lakhpatji further improved foreign trade, Industry and Ship movement. Art, literature and music and dance were the favourites of Lakhpatji and it is alleged that the vast fortune given to him by Deshalji was finished due to his lavish attitudes.

Despite his lavish attitudes he favored the setting up of industries in Kutch by Ramsinh Malam.

RULERS OF KUTCH


Rao Khengarji -I 1510-1586	Rao Bharmalji -I 1586-1632	RaoBhojrajji 1633-1645

Rao Khengarji - II 1645-1654	RaoTamachiji 1655-1666	Rao Raydhanji –I 1666-1698

Maharao Pragmalji-I 1698-1715	Maharao Godji -I 1715-1718	Maharao Deshaiji -I 1719-1752

Bharmalji – I (1586-1632)

In 1617 Jehangir, the Emperor of Delhi visited Ahmedabad. He held a Shahi darbar there. The rulers of Kutch participated and Rao Bharmalji also attended. Honours were exchanged. He was very impressed with the aged Rao Bharmalji and gifted him with an elephant, a she elephant, jewel studded sword and rings.

After that he asked his painter Govardhan to paint a picture of Rao Bharmalji. Now this picture is in the State library of Berlin. It is written below this picture that " this Ra Bara is the most powerful of the rulers of Gujrat and he is not presented before any ruler on this earth".

After Rao Bharmalji, Rao Bhojrajji, Rao Shri Khengarji II, Rao shri Tamachiji, Rao shri Raydhanji I, Rao shri Pragmalji I and Rao shri Godji I became the rulers of Kutch for a period of 100 years but without much happening. However in 1654 to 1662 in the rule of Rao Tamachiji, Jehangir died and his son Dara, the brother of Aurangzeb, took shelter in Kutch. Along with him a saint of Bukhara Shah Murad also set foot in Mundra. This saint is known as a Peer in Kutch and was respected by the rulers of Kutch for his all religion tolerance policy. At this time the British set foot as business men.

Ashadhi Bij

Hey Ashadhi Bij! We are Waiting for You,

hey GOD of shower(rain) bless our KUTCH (our Place)!

Outskirts are also waiting for the sound of your footstep,

We are egerly waiting for u Dear!

Please Listen to our request,

Please Solve the problem of Rain for my dear land Kutch!

We Kutchis Always Waiting for The Water of Rain,

Please feed us the water of rain as Holy Mother!

રવિવાર, 6 માર્ચ, 2011

Bandhani Tie Dye

Bandhani Tie Dye

If you are touring the Kutch region of Gujarat (India), then the Kutch Museum at Bhuj town is a must-see spot for you. In addition to being the oldest museum of Gujarat and one of the oldest in India, this museum is a repository of Indian and Kutchi arts, crafts, culture and history of this region.

Silver and Gold Work:

Goldsmiths of Kutch were renowned for their enamel and filigree work on silver and gold ornaments and articles. Exquisite pieces of this workmanship include brooches, necklaces, rings, trays, silver fans, biscuit boxes and other table items. Another speciality of this region is penknife and lock industry. Innovative pieces of this craft are also on display in the museum.

Arts and Crafts:

Tie-and-dye (Bandhani) work is one of the main attractions for tourists to this region. Going back to hundreds of years, this craft is alive and thriving even today. with a number of award-winning craftsmen engaged in this craftsmanship. The museum has a great number of eye-catching peices depicting this art. Another textile art called "rogan" work where textiles were painted with indelible colored designs is becoming rare now. Once a thriving industry, there is only one craftsman engaged in this work now. However, in this section that you can see a number of samples of this exquisite art.

Weaponry:

In addition to some quaint pieces of weaponry in use in old days, this section has a cannon gifted by Tipu Sultan to Kutch rulers. At first glance, this cannon would seem quite ordinary but the story behind its coming to this region from a far off place would surely interest the history buffs. It is believed that Tipu Sultan of Mysore was looking for allies to fight against the Britishers and had sent this gift to the rulers of this region to rope in their support for his endeavors. It is not known whether anything came off this move from Tipu Sultan but the local rulers did use this cannon in their local wars and skirmishes.

Coins:

Kutch was one of the few princely states in India to have its own coins and you can see most of the silver and gold coins of this region from the time of Mughals down to the British era up to the time when India became independent. One interesting coin in this section is the one with the name of King Edward VIII who abdicated the British throne. Edward's reign was so short that the Britishers did not get around to putting him on their own coins. But the Kutch region did. Naturally this coin has become a rarity for coin-collectors.

These are but a few notable sections of this museum which has many other attractions like paintings and stone inscriptions which are the signposts of this region's cultural and historical heritage. All in all this Museum is a worth a visit if you happen to be in this part of India.

Frank writes articles on various subjects such as travel, online security and health. You may also look at his website on kidney stones cause which also features various methods of kidney stones treatment.

kachchibandhani

kachchipars

kachchiart

kachchhiart

kachchiart

kachchhi homeart

vijayvillas palas

kachchh art

tapkesvari

tapkeshvari

tapkesvari

kachchh karnival

gulf of kachchh

bhuj

ભુજ

કચ્છ ૫રિચય

કચ્છ પ્રાચીન ભૂમિ છે. જેનો મહત્વનો પ્રાચીન ઇતિહાસ યુગ છે. ભૌગોલિક લાક્ષણિકતાઓ અને કાચબાને મળતા ભુપૃષ્ઠ લક્ષણોને કારણે તેનું નામ કચ્છ પડયું. પ્રાચીન સાહિત્યમાં તેના આ નામનો ઉલ્લેખ છે. મલ્લીનાથીએ અમરકોષ પરના તેના ભાષ્ય સંજીવનીમાં તેની નીચાણમાં આવેલા ભેજવાળા પ્રદેશ કે પડતર જમીન તરીકે વ્યાખા કરી છે. પુરાણમાં જુના વખતમાં આ દેશની મુલાકાત લેનાર વિદેશી પ્રવાસીઓની આ પ્રદેશ પરની જુદી જુદી નોંધોમાં તેમજ શિલાલેખોમાં, તામ્રપત્રોમાં અને જૂના લખાણો અને હસ્તપ્રતોમાં તેનો આ નામ તરીકે ઉલ્લેખ છે. ખ્રિસ્તી યુગના પ્રારંભ અગાઉ સધ અને સૌરાષ્ટ્ર વચ્ચેના પ્રદેશને આભરિ તરીકે વર્ણવેલો છે કે જે નામનો મહાભારતમાં પણ ઉલ્લેખ છે. ગ્રીક પ્રવાસી અને લશ્કરી સેનાપતિએ પણ ઇશુ ખ્રિસ્ત પહેલાની બીજી સદી દરમિયાન તેના આભીરના મૂળ નામને અપભ્રંશ કરીને આ પ્રદેશનો આબીરીયા કે અબીર તરીકે ઉલ્લેખ કર્યો છે. ઇ.સ.ની ત્રીજી કે ચોથી સદી સુધી અને તે પછી પણ તેનો કચ્છ તેમજ આભરિ એમ બંને નામો તરીકે ઉલ્લેખ છે. આ વિસ્તારમાં આભીરો વસતા હતા તેના મૂળ નિવાસીઓ પરથી સૌ પ્રથમ આભરિ તરીકે ઓળખાયો. તેની આસપાસ પાણી અને ખરાબાની જમીનથી ધેરાયેલી અદ્વિતીય ભૌગોલકિ પરિસ્થતિને કારણે તે પાછળથી કચ્છ તરીકે ઓળખાયો.

કચ્છની વહીવટી ભૂમિકા અસ્પષ્ટ લાગે છે. પ્રાચીન કાળથી ઉત્તર અને પૂર્વમાંથી આવેલી જુદી જુદી જાતિઓએ આ ભૂમિ પર વસવાટ કરેલ છે. જાણવા મળતા ઇતિહાસના સમા દરમિયાન તે વખતોવખત સધ અને ગુજરાત પર સત્તા ભોગવનાર જુદા જુદા રાજવંશોના આધપત્યિ હેઠળ રહેલું છે.તે એક વખત મૌર્ય સામ્રાજયનો ભાગ હતું. ત્યારબાદ તેશક, ક્ષત્રપ, ગુપ્ત, હૈહયોની સત્તા હેઠળ આવ્યો. પાછળથી તેના પર મૈત્રક, ગુર્જર, ચૌલુકય, ચાવડા, સોલંકી અને કાઠી અને બીજા ગુજરાતના રાજાઓએ રાજ્ય કર્યુ. આમ, કચ્છને ગુજરાત સાથે ગાઢ સંપર્ક રહ્યો છે જેના ઇતિહાસના પ્રવાહે આ પ્રદેશ પર ધણી અસર કરી છે.

કચ્છ ઇતિહાસને સામાન્ય રીતે પ્રાચીન અને આધુનકિ અર્થાત ૧૪મી સદીથી લગભગ શરૂઆતના સમયમાં જાડેજાના સમાના વિજય પહેલાના અને પછીના સમયમાં એમ બે ભાગમાં વહેંચી શકાય અથવા સીંધની સમા રાજપૂત જાતિએ કરછ પર વિજય મેળવ્યો ત્યારે ૧૪મી સદીમાં કચ્છનો અલગ રાજ્ય તરીકે પ્રાદુર્ભાવ થયો. જૂના હિંદુ લખાણોમાં આ પ્રદેશનો કચ્છ કિનારાની જમીન અથવા રણ વિસ્તાર તરીકે ઉલ્લેખ છે. કચ્છની અગાઉની હકીકત ગ્રીક સાહિત્યમાં જોવા મળે છે.

ઇ.સ. પૂર્વે ૧૪ર-૧ર૪માં કચ્છ જમનાથી સૌરાષ્ટ્ર સુધી ફેલાયેલો મનેન્દરના રાજ્યનો એક ભાગ હતું. આના પછી તરત જ (ઇ.સ. પૂર્વે ૧ર૦) ગ્રીકો બેકટ્રીયન સામ્રાજય ઉથલી પડય. હિંદમાં શક અથવા મનિ તરીકે ઓળખાતા સેથયિનોએ કચ્છમાં અને ઉત્તર ગુજરાતના બીજા ભાગોમાં પોતાનો વસવાટ કર્યો. લગભગ ઇ.સ. પૂર્વે પ૬મા વિક્રમાદિત્યે તેઓને હરાવતા તેઓ ર૦ અને ૩૦ વર્ષ વચ્ચે પાછા આવ્યા અને ચોકેત્સ્યીને પોતાના રાજ્યની સ્થાપના કરી. આ ખ્રિસ્તી સવંતની પ્રથમ સદીમાં પાર્થીયનોને ઉથલાવી દીધા કે જેઓની સત્તા સિંધથી માંડીને દક્ષિણ ભરૂચ સુધી હતી. ઇસુ ખ્રિસ્તી પછી પ્રથમ સદીમાં પ્લીનીએ (ઇ.સ. ૭૭) ઉલ્લેખ કરેલા ઓડમ્બરી સામાન્ય રીતે કચ્છના વતનીઓ હોવા જોઇએ. પીટીલેમીએ (ઇ.સ.૧પ૦) વર્ણવેલું આંર્બદરી એ તેમનું મુખ્ય મથક હોવું જોઇએ. કચ્છનો બીજો ઉલ્લેખ ઓવો છે કે આઠમી સદીની શરૂઆતના ભાગમાં (આશરે ઇ.સ. ૭૧૪) તેલુગુના પ્રચારના મૃત્યુ સમયે કચ્છ ચારણોને આપવામાં આવ્યું હતું. આ સમયે કચ્છની બીજી મુખ્ય જાતિ પૂર્વના ચાવડાઓ હતા એમ જણાય છે. આ સમય દરમિયાન આરબોએ કાઠીયાવાળ અને ગુજરાતના કિનારા પર છાપા મારવાની શરૂઆત કરીને સધ જીતી લીધું હતું. નવમી સદીમાં તેમણે કચ્છના દરિયાકાંઠે વસવાટ શરૂ કર્યો હતો. અલ્બીરૂની (૯૭૦-૧૦૩૪)માં કચ્છના હાલના નામનો ઉલ્લેખ થયેલો છે અને તેમાં વર્ણાવ્યા મુજબ સિંધુ નદીની એક શાખા કચ્છની સરહદે સધ સાગરમાં મળે છે. અગિયારમી સદીના પૂર્વાધમાં (ઇ.સ. ૧૦ર૩) અણહિલવાડનો ભીમદેવ પહેલો (૧૦રર-૧૦૭ર) મહમ્મદ ગઝની કંથકોટ આવ્યો તે પહેલાં નાસી છૂટયો હતો. સદીના અંત વખતે સિંધના ચોથા સુમરા રાજકુમાર સિંધારે માણિકબાઇ સુધીનો વિસ્તાર કબજે કર્યો હતો.

કચ્છનો આધુનકિ ઇતિહાસ સિંધની સમા રાજપૂત જાતિએ કચ્છ જીત્‍યું તે તારીખથી શરૂ થયો એમ કહી શકાય. ચૌદમી સદી દરમિયાન આ બન્યું અથવા ઓછામાં ઓછું પૂરૂં થયું. પંદરમી સદીના પ્રારંભમાં (૧૪૧૦) અમદાવાદ સલ્તનતના સ્થાપક મુઝફરશાહે (૧૩૯૦-૧૪૧૧) કંથકોટના સરદારને કરાવ્યો. આ પરાજયથી સામાન્યતઃ અમદાવાદની હકુમત હોવા છતાં કચ્છ ૧૪૭ર સુધી સ્વતંત્ર રહ્યો. સોળમી સદીની શરૂઆતમાં કચ્છના સરદારો, તટાના સમાને ઉપથાલી નાખનારા અરધુન રાજવંશ (૧પ૧૯-૧પ૪૩) સાથે મૈત્રીભર્યા સંબંધો ધરાવતા ન હતા એવું જણાય છે. સિંધના ઇતિહાસકારો મુજબ શાહ હુસેન (૧પરર-૧પ૪૪) લગભગ ૧પ૩૦ માં એક પ્રસંગે કચ્છમાં દાખલ થઇ રાવને સજ્જડ પરાજ્ય આપ્યો હતો. આ વખતે જાડેજા કુળની ત્રણ શાખાઓના પ્રતનધિ જામ દાદરજી, જામ હમીરજી અને જામરાવલ હતા. મોગલ સમ્રાટ જહાંગીરના સમય દરમિયાન ભારમલ પોતાની સલામી પાઠવવા અમદાવાદ ગયો હતો તેણે નઝરાણું ભેટ ધર્યું હતું. જહાગીર તેના પર ઘણો પ્રસન્ન થયો હતો. તેણે બદલામાં ભેટ આપી હતી અને મક્કા જતા યાત્રાળુઓને કચ્છમાંથી જવાની છુટ આપવાની શરતે કચ્છને ખંડણીમાંથી મુકત કર્યો હતો. ૧૭૪૧માં લાખાજીરાવે તેના પિતાને અટકમાં રાખ્યા અને કચ્છની ધુરા ધારણ કરી હતી. રાવ દેસલજીએ ૧૮૬૦ સુધી રાજ્ય કર્યું. કેટલાક વર્ષ સુધી રાવ દેસલજી અને તેના પાટવીપુત્ર વચ્ચે કમનસીબ ઝધડો ચાલ્યો પરંતુ તેના મરણ અગાઉ મૈત્રીભર્યા સંબંધો સ્થપાયા હતા. ૧૮પ૯માં કેટલીક વખતે ગંભીર માંદગીમાં સપડાયો હોઇ રાવે રાજપ્રતનધિ નીમી વહીવટ કરવા સરકારને રાજ્યની ધુરાના ભારમાંથી મુકત કરવા પ્રાર્થના કરી હતી.

તેહરની ઇચ્છા માન્ય રાખવામાં આવી અને ૧રમી જુલાઇના રોજ કચ્છના રાવે રાજકીય એજન્ટના પ્રમુખપણા યુવરાજને પ્રધાન તરીકે અને બીજા બે જાડેજા નાયકોને સલાહકાર મંડળમાં સભ્યો તરીકે પસંદ કર્યા બીજા વર્ષે ર૧મી જુને રાવની તાકીદની વિનંતીથી સલાહકાર મંડળ વિખેરી નાખવામાં આવ્યું અને રાજ્યની સત્તા તેના દેખીતા વારસ રાવ પ્રાગમલજી બીજાને સોંપવામાં આવી. તેણે ૧૮૬૦થી ૧૮૭પ સુધી રાજ કર્યું. રાવ પ્રાગમલજી પછી રાવ ખેંગાર ત્રીજો ગાદીએ આવ્યો. તેના રાજ્યાભિષેક વખતે તે માત્ર દસ વર્ષનો હતો અને રાજકીય એજન્ટની દેખરેખ નીચે રાજ્યની બાબતોનો વહીવટ થતો હતો. આ રાજવંશ સ્વતંત્રતા પ્રાપ્તિ સુધી ચાલ્યો.

હાલનો કચ્છ જિલ્લો અગાઉના કચ્છ રાજ્યના રજવાડાં અને અગાઉના મોરબી રજવાડાનાં ૧૦ ગામનો બનેલો છે. ૧૯૪૭ પછી તે ભાગ-ગનું રાજ્ય હતું. તેનો વહીવટ મુખ્ય કમિશ્‍નર મારફત ભારત સરકાર કરતી હતી.

નવેમ્બર-૧૯પ૬માં રાજ્યોની પુન:રચના થઇ અને વદિર્ભ, મરાઠાવાડા, સૌરાષ્ટ્ર અને કચ્છ પ્રદેશ સાથે બૃહદ દ્વિભાષી મુંબઇ રાજય રચવામાં આવ્યું અને કચ્છ જિલ્લો દ્વિભાષી રાજ્યનો એક ભાગ બન્યો. છેલ્લે ૧લી મે, ૧૯૬૦ના રોજ મુંબઇ રાજ્યનું વિભાજન થયું અને ગુજરાત અને મહારાષ્ટ્રના અલગ રાજ્યો રચાયાં તે તારીખથી કચ્છ જિલ્લો નવા રચાયેલ ગુજરાત રાજ્યનો એક ભાગ બન્યો.

કચ્છ જિલ્લાના કેટલાક ભાગ પર સાર્વભૌમત્વ બાબતમાં ભારત અને પાકિસ્તાન વચ્ચે સરહદના ઝધડા હોવાથી સ્વતંત્રતા બાદ કચ્છ જિલ્લા પર ખાસ ધ્યાન અપાયું. ભારત અને પાકિસ્તાન સરહદે વિવાદ નિષ્પક્ષ પંચને સોંપવાનું નક્કી કર્યું. ૩૦મી જૂન, ૧૯૬પના રોજ તેઓ પણ સંમત થયા કે પંચનો નર્ણિય બન્ને બંધનકર્તા રહેશે અને કોઇપણ પ્રકારના કારણોસર તેની સામે વાંધો ઉઠાવી શકશે નહીં. જિનિવા ખાતે આ પંચનું મુખ્ય મથક હતું પંચે બન્ને પક્ષોની દલીલો સાંભળી બન્ને પક્ષકારોએ રજૂ કરેલા દસ્તાવેજ, નકશા વગેરે તપાસ્યા અને ૧૯મી ફેબ્રુઆરી, ૧૯૬૮ના રોજ પોતાનો ચુકાદો આપ્યો તે ભારત પાકિસ્તાન પશ્ચમિ સરહદ કેશ પંચના ચુકાદામાં સમાવષ્ટિ છે. તદ્‍નુસાર જમીન પર થાંભલા ઉભા કરીને સરહદનું સીમાંકન કાર્ય ૧૯૬૮માં હાથ ધરવામાં આવ્યુંઅને જૂન ૧૯૬૯માં તે પૂરૂં થયું. કચ્છ જીલ્લા પંચાયત.

કચ્‍છડો બારો માસ

શિયાળે સોરઠ ભલો ને ઉનાળે ગુજરાત,

વરસારે વાગડ ભલો ને મુંજો કચ્‍છડો બારો માસ !

“તરાજી પારતે“

હલો ત અજ હલી ને વ્યોં તરાજી પારતે;
ભુતડા ઉત ફોલેને ખ્યોં તરાજી પારતે.

જુવાનીઆ ભેરા થીએં ખલીને ખીખાટીએ;
સંજાજો મેડો કર વે થ્યો તરાજી પારતે.

માઇતર જેડા વે જુકો હલીતા મડ સગે;
હથજો ટેકો ઇનીકે ડ્યો તરાજી પારતે.

અતીતજી આંગર જલેને થોડો પાં હલો;
જાધ કરીયું ઉ માડુ જુકોવો ચ્યોં તરાજી પારતે.

ભુજકે હમીસરકે આઉં સુંઞણા નતો;
“ધુફારી“કે જરા હુભ ડ્યો [...]

:“ધુફારી“

“મડઇ”

અય મડઇ મુંજી મઠી તોકે સલામ;
નીંગરી કચ્છજી મઠી તોકે સલામ.

પગપખારે રોજ મેરમણ જડાં;
વાણ ધંગી પ્યા તરે તેંકે સલામ.

જાધ તોજી ધીલ ધરે પરડેશમેં;
પ્રેમસે વાવડ ડીએ તેંકે સલામ.

ફૂલ કંઢા કખ ભલે તોમેં થીએ;
વાસરો ઉનતા અચે તેકે સલામ.

જન મટીજા માડુઆ ખેલે ખલક;
સર ચડાંયા ઉ મટી તેંકે સલામ.

કચ્છજે નર મ્યાં અચે કચ્છજી સુગંધ;
હી “ધુફારી” તો કરે તેંકે સલામ

:”ધુફારી”

“ચોંધાવા”

હાલ ડસીને રોજ મલીને,યાર મડે ઇં ચોંધાવા;
પ્રેમજો રોગ લગીવ્યો તોકે,યાર મડે ઇં ચોંધાવા.

આઉં મસ્ત ભનીને રોજ ફરાં,કડેં યારેમેં ધીલધારેમેં;
જે ભાગ ભગીચેમેં,ધરિયાજે નયજે આરેમેં(૨)
તોકે ડઠી ત ધીલ થ્યો ઘાયલ,યાર મડે ઇં ચોંધાવા…પ્રેમજો

મન મોર ભનીને નાચ કરે,કડેં કોયલજો કુકાર કરે;
તુરંગ તરામેં મન મુંજો,નત રોજ બુડે ને રોજ તરે(૨)
મુંજી ફરીવઇ ધુનિયા એડી,યાર મડે ઇં ચોંધાવા… ….પ્રેમજો

કસેં રાતવરાતમેં જાગીપાં,કડેં ધોરે ડીં મેં સોણા લજે;
મન થઇને મણીધર ડોલેતો,જડેં પ્રેમજી મૌવર મનમેં વજે(૨)
ચેતો “ધુફારી” હીયોં હેરાણો,યાર મડે ઇં ચોંધાવા… ….પ્રેમજો